در این مقاله اقداماتی در جهت انتخاب ژنوتیپ های مسئول در آزمایشگاه و ترکیب پروتوپلاست های  جدا شده براسیکا کاریناتا و براسیکا ناپوس تولید کنندۀ خطوط (BC DH Dodolla، BC D-1، BC DH-6، و BN OP-1, BN-SL-03/04) بدست آمده از آزمایشات قبلی انجام شد. ترکیب سه غلضت متفاوت PEG  (20%،25% و 30%) و دو دورۀ متفاوت تیمار (15و 20 دقیقه) آزمایش شد. ما در آزمایشات خود، ژنوتیپ های متعددی ( براسیکا کاریناتا DH BC-6  و DH BC-1، براسیکا ناپوس DH OP-01) با قابلیت  احیاء رضایت بخش کالوز کشت های پروتوپلاست را شناسایی کریم. ترکیب درست و کامل غلضت وزمان  تیمار PEG، فراوانی ترکیب پروتوپلاست بین ژنوتیپ های مورد استفاده را تعیین کرد. با وجود اینکه طبق ارزیابی ها محلول PEG 30% بهترین غلظت را داشت اما مقدار زیاد multifusantها که در کاربردهای عملی لزومی ندارد، با تیمار طولانی تر PEG  به طور ویژه در ظروف پتری مشاهده شد. در کل، 25% PEG به همراه 20 دقیقه تیمار، اندازۀ ترکیب رضایت بخش بود و میزان دوام پذیری نیز خوب بود. 

کلیدواژه: براسیکا کاریناتا، براسیکا ناپوس، کشت پروتوپلاست، ترکیب پروتوپلاست

مقدمه:

دستۀ براسیکا شامل گونه های زراعی متعدد می باشد که درسرتاسر دنیا از ارزش اقتصادی بالا برخوردارند. بنابراین، این محصولات با استفاده از روش های متعارف، نه تنها پرورش دهندگان را به خود جلب میکنند بلکه کسانی که با روش های بیوتکنولوژی نیز سروکار دارند به این محصولات توجه نشان می دهند. در سالهای اخیر، اقدامات اساسی در زمینۀ تحقیق بر روی براسیکا بیشتر بر کاربرد تکنولوژی کشت بافت برای بهبود و ارتقاء محصول متمرکز بوده است. روشهای کشت ریزهاگ و کشت پروتوپلاست برای دستکاری ژن خارجی به وفور انجام می شود . زیرا از این طریق می توان تنوع ژنتیکی را گسترش داد.