در این مقاله، تاثیر متغیرهای عامل بر اندازه ذرات (PS) و توزیع اندازه ذرات (PSD) امولسیون پلی (وینیل کلراید) در راکتور بچ با استفاده از روش طراحی تجربی تاگوچی مورد بررسی قرار گرفت. متغیرها شامل :  دما (T)، آب به نسبت وزن مونومر (R)، غلظت آغازگر ([I]) و امولسیفایر ([E])، و سرعت تحریک (S) میباشد. میکروسکوپ الکترونی با  نرم افزار بررسی تصاویر برای تعیین PS و PSD مورد استفاده قرار گرفت . بررسی  آماری نتایج نشان داد که PS امولسیون پلی (وینیل کلراید) به شدت بر غلظت امولسیفایر و آغازگر بستگی دارد، در حالی که عوامل دیگر هیچ اثر قابل توجهی در طیف وسیعی از سطوح که در این مطالعه مورد بررسی قرارگرفتند ندارند. به جز غلظت آغازگر، همه عوامل تاثیر مهمی بر PSD (بترتیب اهمیت : S> R> T> [E]) دارند .این موضوع بیان کننده  نفوذ بیشتری نسبت به دما در سرعت تحریک PSD که انعقاد جریان غالب بر انعقاد براونی در این سیستم است. شرایط مطلوب نسبی برای کاربرد خمیر معمولی نیز با استفاده از معیارهای ارزیابی به طور کلی مشخص شد.

کلیدواژه: پلیمریزاسیون امولسیون، توزیع اندازه ذرات، پلی وینیل کلراید، میکروسکوپی الکترون

مقدمه:

اندازه ذرات (PS) و توزیع اندازه ذرات (PSD) در پلیمریزاسیون امولسیونی وینیل کلراید، دو ویژگی مهم موثر بر فرآیندپذیری لاتکس، و کیفیت نهایی محصول میباشند . یکی از معمولی ترین اشکال کاربردی امولسیون پلی (وینیل کلراید ) (E-PVC) پلاستیسول (پراکندگی پایدار ذرات E-PVC در پلاستیسایزر ) میباشد . خواص کاربردی پلاستیسول هایی مانند رئولوژی و تشکیل فیلم به شدت وابسته به PS و PSD است . ذرات کوچک  موجود در پلاستیسول در محیط هایی با ویسکوزیته بالا نتیجه میشود ، در حالی که در کاربرد های خمیر (مانند تولید چرم مصنوعی) ، حضور ذرات بزرگ برای آماده سازی پلاستیسول با ویسکوزیته پایین ضروری است ، و PSD گسترده ای مطلوب میباشد . در پردازش E-PVC، وقتی که  پلاستیسول تا 

180-200  C گرم می شود ، تحت دو فرایند قرار میگیرد ، که به عنوان ژل شدن و  همجوشی شناخته شده است.