به کارگیری واژه‌ "اجتماعی" در زمینه‌ فن‌آوری اطلاعات به سرآغاز دانش سیبرنتیک (فرمانشناسی) بازمی ‌گردد. این واژه بعدها در زمینه‌ی نرم ‌افزار گروهی" سالهای 1360پیدایش شد. مکتب تازه‌ی ماتریالیستی فردریش کیتلر و دیگران کاربرد واژه‌ی "اجتماعی" را به عنوان واژه‌ای وقت پرکن و نامربوط کنار گذاشتند ـ کاری که کامپیوترها می‌کنند محاسبه است، آنها در روابط انسانی دخالت نمی‌کنند. از سوی دیگر هیپی‌های کل‌گرا، این دانش بدبینانه‌ ماشین را نادیده گرفته و دیدگاهی مثبت و مردم‌گرایانه را پیش کشیدند که تاکیدش بر کامپیوتر به عنوان ابزاری برای رهای شخصی بود. این تاکید فردگرایانه بر طراحی و کاربردپذیری هم‌کنشگر و غیره در آغاز منطبق با علاقه به جنبه‌ اجتماعی شبکه‌سازی کامپیوتری بود. پیش از اقدام تصاحب‌گرانه‌ کاپیتالیستی "دات. کام" این رشته در نیمه‌ دوم سالهای 1990 فراگیر شد، این ابزارِ رو به پیشرفت بیشتر به صورت ابزاری برای همکاری در میان مردمان دیده می‌شد.

در فصلی به نام "چگونه شبکه‌های کامپیوتر اجتماعی شدند"، کریس چه‌شِر، نظریه‌پرداز رسانه‌ای سیدنی، تکامل تاریخی شبکه‌های کامپیوتری را از جامعه‌سنجی و تحلیل شبکه‌ اجتماعی ـ دانشی "افلاین" (و رشته‌‌ مطالعاتی که به سالهای 1310 بازمی‌گردد) و پویایی‌های شبکه‌‌های مردمی را کندوکاو می‌کند ـ تا نظریه‌ گرونوتر درباره‌ی نیروهای پیوندهای ناتوان در 1352، تا جامعه‌ی شبکه‌ای کاستل در 1996، تا تلاشهای کنونی نقشه‌یابی دانشمندان تکنولوزی که در زیر چتر نظریه‌ی شبکه‌ی بازیگر گردمی‌آیند، دنبال می‌کند. جهش مفهومی که به اینجا مربوط می‌شود حرکت از گروه‌ها، سیاهه‌ها، فوروم‌ها و اجتماع‌ها به تاکید بر نیروبخشیدن به افرادی مربوط می‌شود که به شکل سست با هم پیوند دارند.این جابه‌جایی در زمانه‌ی نئولیبرال سالهای 1990 روی داد و با قدرت فزاینده‌ی کامپیوتر، گنجایش ذخیره و پهنای باند اینترنت و از این گذشته هم‌کنشی آسان‌تر روی دستگاههای کوچک‌ و کوچک‌تر موبایل تسهیل شد. این زمانی است که ما وارد امپراطوری اجتماعی می‌شویم. از این گذشته باید گفت که پس از سقوط دیوار برلن در 1989 وقتی کمونیسم دولتی دیگر تهدیدی (نظامی) برای کاپیتالیسم بازار آزاد نبود، "اجتماعی" تنها می‌توانست تکنیکی شود.