در مورد رابطه بين تماشاي تلويزيون و ترس از جرم سه فرضيه وجود دارد. فرضيه کاشت مي گويد که تماشاي تلويزيون ترس از جرم را افزايش مي دهد. فرضيه مديريت خلق و خو بيان مي دارد که افراد ترسو به برنامه هاي جنایی تلويزيون بيشتر نگاه مي کنند تا ياد بگيرند چگونه با ترس خود مواجه شوند. فرضيه کناره گيري مي گويد که افرادي که از جرم مي ترسند از ترک کردن خانه واهمه دارند. اين مورد به تماشاي بیشتر تلويزيون منجر مي شود، پس رابطه اي کاذب بين ترس از جرم و تماشاي جرم در تلويزيون ايجاد مي شود. مقاله به مقایسه اين سه مدل و نيز مدل صفر را با استفاده از مدل هاي معادله ساختاري می پردازد. داده هاي معرف نمونه اي 909 نفري از پاسخگويان فلاندري (بلژيک) به پشتیبانی فرضيه کاشت می پردازند، که توضیح بهتری را نسبت به مدل صفر ارائه می دهد ولي از نظريه هاي ديگر حمايت به عمل نمي آورد. در این مدل مدل، تجربه مستقيم جرم با ترس رابطه ندارد در حالي که تماشاي تلويزيون دارد.

کلیدواژه: مدل علت و معلول، کاشت، ترس از جرم، مديريت خلق و خو، اثرات تلويزيون

1. مقدمه

در کل در ارتباط با رابطه بين تماشاي تلويزيون و ترس از جرم سه مدل ارائه شده است. کاشت مي گويد که تماشاي تلويزيون ترس از جرم را افزايش مي دهد (براي مرور تازه اين نظريه به شان هان و مورگان، 1999 نگاه کنيد).

H1: بينندگان پر مصرف داستان هاي جنايي بيشتر از بينندگان کم مصرف مي ترسند که قرباني يک جرم شوند.

فرضيه مديريت خلق و خو مي گويد که افراد ترسو در تلويزيون بيشتر به جرم نگاه مي کنند تا ياد بگيرند چگونه با ترس خود مقابله کنند (براي بحث تازه اي در اين مورد به minnebo، 2000، زيلمان، 2000 نگاه کنيد).

H2: افرادي که از جرم مي ترسند بيشتر از افرادي که کمتر ترسيده اند.