شبکه های مِش بی سیم(WMNs)  امروزه به دلیل اینکه به یکی از ابزارهای مؤثر در زمینه ی فراهم ساختن اینترنت BroadBand  مبدل گشته اند، مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. در این شبکه ها، بهره وری و توان کاری، یکی از معیار های مهم مشخص کننده ی کیفیت سرویس می باشد. این شبکه ها، از فرکانس های رادیوئی چندگانه و کانال های ارتباطی متعامد ، به منظور کاهش تداخلات و درعین حال افزایش توان کاری استفاده می کنند. در کار صورت گرفته شده توسط ما، ما یک شِمای تخصیص کانال بر مبنای کلاستر را پیشنهاد می کنیم و فرض می کنیم که  واسط های رادیویی بی سیم نیز مجهز به کارت واسط شبکه IEEE 802.11  می باشند. ما به طور وسیعی به وسیله ی شبیه ساز شبکه NS-2، به شبیه سازی کارهای خود پرداخته و نتایج را با تکنیک های تخصیص کانال مشهور مقایسه کرده ایم، که نتیجه ی آن، یک افزایش قابل توجهی در توان کاری شبکه بوده است.

واژگان کلیدی:

1.مقدمه

شبکه های مِش بی سیم[1,2] ، با درجه ی بالایی از تحمل پذیری در برابر خطا و هزینه ی بسیار پایین توسعه و نگهداری، خود را به صورت پویا سازماندهی و پیکربندی می کنند. روش های جایگزینی برای شبکه های Wi-Fi مرسوم وجود دارد، که نیاز به زیرساختارهای بزرگی داشته و متحمل مسئله ی اتصالات Last Mile می باشند.WMN ها، پلت فرمی را فراهم ساخته اند که نوع های متعددی از شبکه ها اعم از WSN، Wi-Max و شبکه های سلولا را در آن پلت فرم ادغام کرده و اتصالات اینترنت Broadband   را برای گره های سیال و یا نواحی دور دست فراهم ساخته است.